Στον προπολεμικό τοπικό  τύπο δημοσιεύονται συχνά διακηρύξεις δημοπρασιών διαφόρων Κοινοτήτων του Ασπροποτάμου. Επειδή τα αρχεία των χωριών αυτών έχουν καταστραφεί κατά την πυρπόληση από τους Γερμανούς, οι δημοπρασίες αυτές μας επιτρέπουν να γνωρίζουμε τα τότε περιουσιακά στοιχεία των Κοινοτήτων.  

Στη Θεσσαλία, κατά τον 19ο και τις τρεις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, επικρατούσε ληστοκρατία. Οι περισσότεροι ληστές ήταν από ορεινά χωριά, άνθρωποι απλοϊκοί, με λίγες γραμματικές γνώσεις, σκληροί αλλά ταυτόχρονα ευαίσθητοι, θεοσεβούμενοι και γεμάτοι προκαταλήψεις. Θύματά τους ήταν κυρίως οι πλούσιοι γαιοκτήμονες, τους οποίους έπιαναν ομήρους και για να τους ελευθερώσουν ζητούσαν από τους οικείους τους λύτρα. Το κράτος επικήρυσσε τους ληστές και έστελνε στα βουνά αποσπάσματα χωροφυλάκων να τους κυνηγήσουν. Δίνονταν κανονικές μάχες, διότι οι ληστές σπάνια παραδίδονταν. Αν οι χωροφύλακες τους σκότωναν, τους έκοβαν το κεφάλι, το παλούκωναν και το εξέθεταν σε δημόσια θέα.

  Η περίοδος του εμφυλίου πολέμου στη Θεσσαλία έχει μελετηθεί ελάχιστα.
Το κενό αυτό, εν μέρει, οφείλεται στην έλλειψη προσιτών αρχείων.
  Η παρούσα εργασία με θέμα τη λειτουργία του  έκτακτου Στρατοδικείου στα Τρίκαλα, κατά την περίοδο του εμφυλίου πολέμου, στηρίζεται αποκλειστικά στην αρθρογραφία του τοπικού τύπου της εποχής. Σημειώνονται  τα ονόματα των εκατοντάδων κατηγορουμένων και οι ποινές που τους επιβλήθηκαν.                

Οι Σύνδεσμοι Επιστράτων στην Ανατολική Θεσσαλία

Η παρούσα εργασία αναφέρεται σε μια σχεδόν άγνωστη πτυχή της ιστορίας του Νομού Τρικάλων ( περιφέρειες Τρικάλων, Καλαμπάκας και Καρδίτσας). Πρόκειται για την περίοδο 1916-1917 κατά την οποία κορυφώθηκε ο Εθνικός Διχασμός, ιδιαίτερα με την ίδρυση των Συνδέσμων Επιστράτων, οργανώσεων με πολιτική δομή, οι οποίες αποθέωναν τον βασιλιά Κωνσταντίνο και στρέφονταν κατά του Βενιζέλου και των οπαδών του.